Hayatın erken dönemlerinde başlayan hışıltının heterojen bir durum olduğuna dair artık kesin kanıtlar vardır. Bu dönemlerde oluşan hışıltı farklı hastalıklar ve mekanizmalarla oluşsa da ortak son nokta tekrarlayan hava yolu obstrüksiyonudur. Daha büyük çocuklar ve erişkinlerdeki astımda genellikle başarıyla kullanılan ilaçların bu çocuklarda beklenen iyileşmeyi sağlayamaması da bu heterojeniteye bağlanmıştır. Hışıltılı çocuk klinik yaklaşımı kolaylaştırmak amacıyla tipik ve atipik olarak iki büyük gruba ayrılmıştır. Burada hışıltılı çocuğun tanısı, tedavisi, fenotipleri ve etyolojileri irdelenmiştir.